cabeza
lat v capĭtĭa lat caput
-
s
f
[ANAT ]
Parte superior do corpo humano e anterior e superior doutros animais, que contén os principais órganos dos sentidos e os centros nerviosos.
-
s
f
Capacidade humana que é sede do pensamento, do intelecto, do talento ou do xuízo.
-
s
f
-
Membro dun colectivo.
-
Cada animal membro dun rabaño considerado individualmente.
-
-
-
s
Lugar preferente ou central.
-
cabeza de serie
[DEP ]
Atleta ou equipo deportivo obxecto dunha clasificación preferente.
-
s
-
-
s
Poboación principal dun territorio.
-
cabeza de partido
[DER ]
Poboación dun partido xudicial na que radica o xulgado de primeira instancia e de instrución.
-
s
-
s
f
Parte por onde comeza ou remata algunha cousa.
-
-
s
Persoa que ocupa un lugar de preferencia.
-
cabeza de familia
[DER ]
Persoa maior de idade ou menor emancipada, baixo a dependencia de quen e por diversas razóns, conviven outras persoas no mesmo domicilio.
-
s
-
-
s
Parte voluminosa e arredondada situada nun extremo dunha planta.
-
cabeza de allo
Conxunto dos dentes ou porcións que conforman o bulbo do allo.
-
s
-
s
f
-
Parte superior dalgunha cousa.
-
[XEOG ]
Cima dun relevo montañoso.
-
-
s
f
Extremo máis groso dun cravo, dun parafuso ou dunha agulla.
-
s
f
[QUÍM ]
Fracción máis volátil dunha mestura de líquidos sometida a destilación.
-
s
f
-
Extremidade redondeada de certos ósos.
-
Porción máis voluminosa de certos órganos.
-
-
s
f
[BOT ]
Parte da flor que exclúe o talo da mesma.
-
s
f
[LIT ]
Estrofa composta, polo xeral, de dous ou catro versos, que se sitúa no comezo dun poema e que presenta o tema.
-
s
f
[MAR ]
Cada un dos extremos dunha verga.
-
s
f
[TECNOL ]
Parte principal dun aparato ou dunha máquina.
-
cabeza de cobra
[PLANTA ]
aristoloquia.
-
cabeza de touro
[ANIMAL/ICT ]
Nome que reciben os peixes do xénero Cottus.
-
cabeza magnética
-
[TECNOL ]
Transdutor electromagnético reversible que transforma os sinais eléctricos en magnéticos ou viceversa.
-
Elemento dos dispositivos de almacenamento que empregan tecnoloxía.
-
[TECNOL ]
-
cabeza nuclear
-
Parte dun mísil formada pola carga nuclear e por un corpo de reentrada.
-
Carga nuclear que se monta na oxiva dun proxectil de artillaría.
-
-
cabezas castrexas
[ARQUEOL ]
Esculturas en pedra procedentes dos castros galegos e portugueses ou do seu contorno.
Sinónimos
Confrontacións
busto, croca, epígrafe, intelixencia, mente, testa, tinoCitas
- A viga aínda non está asentada, só está apoiada polas cabezas
- Afiei a cabeza do lapis hai cinco minutos e xa partiu outra vez
- Andrés ocupa a cabeza da lista
- Caeu do sétimo andar e esnafrou a cabeza
- É un arteiro e sempre ten a cabeza chea de andrómenas, Ten unha boa cabeza e non vai poder seguir estudiando por falta de recursos, É pouco frecuente que cometa imprudencias, ten unha boa cabeza
- Enumera as ideas principais na cabeza do comentario de texto
- Esta vila é a cabeza do concello
- Este ano o primeiro cabeza de serie en Roland Garros é Alex Corretja
- Hai neve na cabeza dos montes máis altos
- Hai un niño de cegoñas na cabeza do campanario
- Merquei na praza dúas cabezas de repolo
- O cadro de persoal consta de máis de trinta cabezas
- O can é negro, pero ten unha mancha branca na cabeza
- O motor constitúe a cabeza dun automóbil.
- O número de cabezas medrou porque varias ovellas tiveron años
- O xerente é a cabeza da empresa, Esta rapaza é a cabeza da clase con respecto ás notas
- Repartiu mil pesetas por cabeza
Frases feitas
-
1 Estar aparvado.
-
A cabeza hai que tela nalgunha cousa. A mente nunca para de pensar.
-
Asentar a cabeza. Facerse asisada unha persoa.
-
Baixar a cabeza. Sentir vergo
-
1 Coa cabeza por diante.
-
1 Emborrachar unha bebida alcoh
-
2 Dicirlle cousas que lle causen desasosego.
-
2 Provocar vaidade e presunci
-
2 Sen dubidar.
-
2 Ser persoa de pouco xu
-
3 Facer que algu
-
Andar coa cabeza abaixada. Estar triste.
-
Andar de cabeza. Ter problemas.
-
Aprender en cabeza allea. Aprender levando os custos outra persoa.
-
Arriscar a cabeza. Po
-
Arrolar a cabeza.
-
Baixar cabeza. Obedecer.
-
Botar de cabeza. Arruinar a algu
-
Botarse de cabeza. Emprender un asunto de
-
Cabeza de ola. Substancia que sae dun caldo nas primeiras cuncas.
-
Cabeza de turco. Persoa
-
Cabeza de/no aire/cabeza tola/cabeza de vento Apl
-
Cabeza do dedo. Xema do dedo.
-
Cabeza do pan. Mazaroca.
-
Coa cabeza (ben) alta. Sen vergo
-
De cabeza.
-
Moerlle unha persoa a cabeza a outra persoa. Causar molestias, xeralmente mediante petici
-
Non levantar cabeza. Ter dificultades para sa
-
Perder a cabeza. Non ser capaz de rexerse nun momento concreto.
-
Perder unha persoa a cabeza. Actuar coa raz
-
Quitar algunha cousa da cabeza. Disuadir.
-
Sentar cabeza. Volverse asisada unha persoa que non o era.
-
Ter a cabeza a paxaros. Non ser asisado.
-
Ter cabeza. Ser intelixente.
-
Ter mala cabeza. Non ter tino.
Refráns
- A cabeza é a arca do sentido.
- A cabeza manda nos pes.
- A cabeza, o comer e o beber a endereita.
- A cada cabeza, seu siso.