pico
pico
celtolatino beccu
-
s
m
Calquera cousa con punta afiada.
-
s
m
Parte aguda ou elevada que sobresae dunha cousa.
-
s
m
Cima aguda dunha montaña.
-
s
m
Ferramenta que consiste nunha peza de ferro ou aceiro, rematada en punta nun dos seus extremos ou en ambos os dous, provista dun mango, xeralmente de madeira.
-
s
m
Cantidade indeterminada que excede o número que se expresa.
-
s
m
Puga que nace nas pólas, talos ou follas dalgunhas plantas.
-
s
m
Puga que recobre o corpo de certos animais.
-
s
m
[AERON ]
Perfil pequeno que, disposto no canto do acceso dunha á, forma unha rañura que impide desprendemento no caso dos ángulos de acceso maiores.
-
pico de cegoña
[PLANTA ]
herba agulla.
-
pico de estaño
[MINERAL ]
Macla típica da casiterita.
Citas
- Chegamos a Viveiro ás cinco e pico
- Colocou unha reixa con picos para que non lle entraran na súa propiedade
- O xersei está mal feito porque lle sae un pico dunha manga, Cando coroaron o pico do monte xa era noite pecha
Frases feitas
-
Estar/Andar (sempre) de pico. Ser algu