compaña

compaña

lat v *companĭa lat cum ‘con’ + pane ‘pan’

Plural: compañas
  1. s f

    Acción e efecto de acompañar.

  2. s f

    Circunstancia de ir acompañado.

  3. s f

    Que acompaña.

  4. s f

    Conxunto de persoas.

  5. compaña florística [ECOL ]

    Conxunto de especies vexetais que forman parte da mesma comunidade.

  6. santa compaña [ETN ]

    Procesión de almas en pena que saen do adro arredor das doce da noite e que percorren os camiños da parroquia. OBS: Nesta acepción adoita escribirse en maiúscula.

Sinónimos

Citas

  • A todos nos gusta a súa compaña
  • Acudiu á festa en compaña de seu avó
  • O balbordo formábao unha compaña de estudiantes que celebraban a fin do curso
  • Os nosos fillos xa non viven na casa e os cans son a nosa única compaña

Refráns

  • A estopa onda o lume, acéndea o demo.
  • A formiga tamén quere a súa compañía.
  • A neve onda o fogo derrétese logo.
  • A que con mel trata, algo se lle pega.
  • A vaca que non come cos bois ou comeu antes ou come despois.
  • Achégate aos bos e serás un deles.
  • Achégate aos bos, se é que queres ser un deles.
  • Achégate aos malos e serás un de tantos.
  • Axuntar ouro con lama deixa as mans lixadas.
  • Axúntate aos bos e serás un deles.
  • Ben louco será o que con loucos se xunta e o que de loucos se fíe.
  • Burro sexa, quen con burro leirea.
  • Cada ovella coa súa parella / ca seu fato.
  • Cada ovella quere a súa parella.
  • Cada pardal ca seu igual.
  • Canto máis se desvía o año, dá máis grande topeñazo.
  • Chégate aos bos e serás un deles.
  • Comida feita, compaña desfeita.
  • Compaña de tres mala é.
  • Compaña de un, compaña de ningún.
  • Compaña, coa muller; e iso inda o hai que ver.
  • Con quen paces e non con que n naces.
  • Da mala. compaña fuxe e gárdate do ruxe ruxe.
  • Das malas compañas moitos perigos manan.
  • De persoa trapalleira fuxe á carreira.
  • Dime con que n vas e direiche o que farás.
  • Dime con quen andas e direiche as túas mañas.
  • Dime con quen andas e direiche o que falabas.
  • Dime con quen andas e direiche quen es.
  • Dime con quen irás e direiche o que farás.
  • Dime con quen tratas e direiche quen es e que costumes tes.
  • Dime con quen vas e direiche a onde irás.
  • Dime con quen vas e direiche o que falarás.
  • Dime con quen vas, direiche a onde irás.
  • Dime con quen ves e direiche as mañas que tes.
  • Duro con duro endexamais fixo bo muro.
  • Eu duro e ti duro ¿quen levará o maduro?
  • Máis vale soilo que mal acompañado.
  • Mal lle vai á cabezalla, cando a chavella se perde.
  • Mentres estou coa nai, non estou coa fina.
  • Non hai ola sen testo.
  • Non te arrimes aos señores nin ás varan das dos corredores.
  • O bo compañeiro fai o camiño máis lixeiro / fai a traballa máis lixeiro.
  • O diñeiro sempre foi o mellar compañeiro.
  • O que con rapaces se deita, lixado se ergue / sae.
  • O que é bo abade fai bo do mal sancristán.
  • O que entre lobos se mete, gandido sae.
  • O que se deita con cans, érguese con pulgas.
  • Onde paces e non ande naces.
  • Onde vai a corda que vaia o caldeiro.
  • Onde vai a fouce, vaia a mango.
  • Palla ao palleiro, galiñas ao galiñeiro.
  • Palla ao palleiro, vellas ao fiadeiro.
  • Perdido é que n con perdidos anda.
  • Polos TUíns pérdense os bos.
  • Quen ca demo anda, ca demo acaba.
  • Quen con lobos anda, a oubear aprende.
  • Quen con nenas se deita, cagado se ergue.
  • Quen con rapaces se deita, cheira.
  • Quen con rapaces se deita, lixado se ergue.
  • Se o lume está a be ira da estopa, lago o trasno asopra.
  • Ser bo entre os malos é moito traballo.
  • Tal para cal, Pedro para Xan.
  • Tales amigos temas, tal vida facemos.
  • Un bo romeiro quere un bo compañeiro.
  • Un louco fai un cento.
  • Un mal romeiro non quere outro por compañeiro.
  • Un só non é ninguén pero dous xa son alguén.
  • Vai un louco por ande vai outro.