atascar

Escoitar
atascar

atasco

  1. v t

    Poñer algo nun lugar de xeito que impida o paso. Tm
  2. v pron

    Meterse nun lugar do que só se pode saír con gran dificultade.
  3. v pron p ext

    Non poder continuar un traxecto por atopar un obstáculo.

Sinónimos

atoar, atrancar, entupir, obstruír, tupir

Antónimos

desatascar, desatrancar

Confrontaciones

cangar, tapar

Citas

  • Atascaron o camiño con lixo
  • Atascáronse na autoestrada durante dúas horas por mor do accidente
  • Atascouse a billa da auga
  • Estudiaba moito, aínda así o ano pasado atrancouse e tivo que repetir curso
  • Metéronse polo medio dos toxos ata que se atascaron

Palabras vecinas

atardecida atarefado -da atarefar atascar atasco ataúde ataurique
Conjugar
VERBO atascar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atasco
atascas
atasca
atascamos
atascades
atascan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atascaba
atascabas
atascaba
atascabamos
atascabades
atascaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atasquei
atascaches
atascou
atascamos
atascastes
atascaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atascara
atascaras
atascara
atascaramos
atascarades
atascaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atascarei
atascarás
atascará
atascaremos
atascaredes
atascarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atascaría
atascarías
atascaría
atascariamos
atascariades
atascarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atasque
atasques
atasque
atasquemos
atasquedes
atasquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atascase
atascases
atascase
atascasemos
atascasedes
atascasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atascar
atascares
atascar
atascarmos
atascardes
atascaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
atasca
-
-
atascade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles atascar
atascares
atascar
atascarmos
atascardes
atascaren
Xerundio atascando
Participio atascado
atascada
atascados
atascadas