obstruír

Escoitar
obstruír

lat obstruĕre

  1. v t

    Impedir o paso cun ou varios obstáculos.
  2. v t

    Impedir o desenvolvemento de algo.
  3. v pron

    Quedar atrancado o paso dunha vía ou conduto.

Sinónimos

atascar, bloquear, obstaculizar

Confrontaciones

atuír, obturar

Citas

  • As súas accións ían encamiñadas a obstruír as investigacións
  • Obstruíron a entrada con caixas e paus
  • Obstruíronse as canalizacións debido á sucidade que traía a auga

Palabras vecinas

obstrución obstrucionismo obstrucionista obstruír obstrutivo -va obstrutor -ra obtectado -da
Conjugar
VERBO obstruír
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstrúo
obstrúes
obstrúe
obstruímos
obstruídes
obstrúen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstruía
obstruías
obstruía
obstruïamos
obstruïades
obstruían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstruín
obstruíches
obstruíu
obstruímos
obstruístes
obstruíron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstruíra
obstruíras
obstruíra
obstruiramos
obstruirades
obstruíran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstruirei
obstruirás
obstruirá
obstruiremos
obstruiredes
obstruirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstruiría
obstruirías
obstruiría
obstruiriamos
obstruiriades
obstruirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstrúa
obstrúas
obstrúa
obstruamos
obstruades
obstrúan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstruíse
obstruíses
obstruíse
obstruisemos
obstruisedes
obstruísen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstruír
obstruíres
obstruír
obstruírmos
obstruírdes
obstruíren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
obstrúe
-
-
obstruíde
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstruír
obstruíres
obstruír
obstruírmos
obstruírdes
obstruíren
Xerundio obstruíndo
Participio obstruído
obstruída
obstruídos
obstruídas