argüír

argüír

lat arguĕre

  1. v t

    Deducir razoadamente.

  2. v t

    Dar razóns a favor ou en contra dun argumento.

  3. v i

    Expor razóns a favor ou en contra de algo para soster unha opinión fronte á doutra persoa.

Sinónimos

Citas

  • Cada un argüía sobre a conveniencia dos seus proxectos
  • O goberno argüíu a equiparación con Europa para xustificar a suba dos prezos
  • Os feitos arguíron a tese da acusación
  • Polas probas arguíron que fora obra túa
Conjugar
VERBO argüír
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argúo
argúes
argúe
argüímos
argüídes
argúen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argüía
argüías
argüía
argüïamos
argüïades
argüían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argüín
argüíches
argüíu
argüímos
argüístes
argüíron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argüíra
argüíras
argüíra
argüiramos
argüirades
argüíran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argüirei
argüirás
argüirá
argüiremos
argüiredes
argüirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argüiría
argüirías
argüiría
argüiriamos
argüiriades
argüirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argúa
argúas
argúa
arguamos
arguades
argúan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argüíse
argüíses
argüíse
argüisemos
argüisedes
argüísen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argüír
argüíres
argüír
argüírmos
argüírdes
argüíren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
argúe
-
-
argüíde
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
argüír
argüíres
argüír
argüírmos
argüírdes
argüíren
Xerundio argüíndo
Participio argüído
argüída
argüídos
argüídas