pobreza

1. s f

   Calidade de pobre.

2. s f

   Escaseza ou insuficiencia de algo.

3. s f [RELIX ]

   irtude moral que ordena a conduta humana en relación aos bens deste mundo, e que pode esixir o desprendemento material voluntario, seguindo o espírito da primitiva comunidade de Xerusalén.

Antónimos

Citas

• Saíron da pobreza con moito esforzo, A pobreza dunha lingua soluciónase lendo maís

Refranes

• . A necesidade é mestra.
• a can fraco todo é carrachas.
• A carto vai a libra de vaca, o que non a ten non a cata.
• A codia dura o dente aguza.
• A Coresma e a cadea para os pobres parecen feitas.
• A falchoca do pobre, con todo pode.
• A necesidade e a loucura adoitan andar xuntas.
• A necesidade fai o home matinar e traxinar.
• A necesidade mete a vella en camiño.
• A necesidade obriga ao que o home non maxina.
• A ovella do pobre no maio morreo
• A ovella fraca non lle faltan carrachas.
• A ovella fraca nunca lle falta sama.
• a pobre que non ten casa vive sempre na rúa.
• A pobreza fai ao home estar en tristeza.
• A pobreza non é vileza, pero non deixa erguer a cabeza.
• A pobreza non quita virtude nin pon a riqueza, mais é causa t;le quitala ou poñela.
• A pobreza nunca ergue a cabeza.
• a que ha ser pobre nunca rico morreo
• a que non ten boi nin vaca, toda a noite ara.
• a que non ten padriño, afórcano.
• A sorte do pobre é andar a pedir.
• ande non hai fariña nin relón, todos roñan e todos teñen razón.
• Antes pobreza que vileza.
• Ben seguro dorme o que nada ten.
• Bo vestido e limpeza non anda coa pobreza.
• Cada pobre goberna a súa casa como pode.
• Cada pobre gobérnase como pode.
• Cando a vella ten diñeiro, non ten carne o carniceiro.
• Cando non tiña, tranquilo durmía e agora, que teño, durmo con medo.
• Cando o pobre ten diñeiro, non ten carne o carniceiro.
• Carne sen óso non é para pobres.
• Chórame e chórame, mais non me chores pobre.
• Chove, chove na casa do pobre.
• Detrás do pobre sempre anda o diaño armado coa fouce.
• Duro é non ter que comer pero máis duro é ter que morrer.
• E cousa de pobres andar a pedir.
• É cousa de pobres andar sempre a pedir.
• É unha boa empanada a vida do que non ten nada.
• En pobre morada nin tizón nin brasa.
• Entre dous que ben se queren, con soilo un que coma, abonda.
• Home pobre con pouco se alegra e socorre.
• Home pobre moi pobre pasará fame pero non morreo
• Home pobre todo é mañas.
• Máis inventa un pobre que cen avogados.
• Máis vale pouco e ben gañado, que moito e mal logrado.
• Máis vale ser pobre na terra que rico no mar.
• Máis vale vivir mal e honrado, que vivir ben e deshonrado.
• Máis vale.pan con amor que galiña con dor.
• Mellor é pobreza con boa fama, que riqueza con mala.
• Na casa baleira todo é laceira.
• Na casa do pobre todas son pingueiras.
• Na casa do pobre todos rifan e todos teñen razón.
• Na casa onde non hai pan, non pode haber paz.
• Na casa onde non hai qué comer, todos están tristes e non saben por que.
• Na miña terra quen non ten que comer nin xanta nin cea.
• Na moita ne.cesidade
• Na moita necesidade di o amigo a verdade.
• Na necesidade nace a amistade.
• Na necesidade próbanse os amigos.
• Nada ten que perder quen nada ten de seu.
• Nin te abata a pobreza nin a riqueza te ensoberbeza.
• Ninguén morre tan pobre, que máis pobre non nacese.
• Ninguén vive tan pobre como naceu.
• Non é pobre o que pouco ten, senón o que moito quer.
• Non é pobre o que ten pouco, senón o que cobiza moito.
• Non é pobre senón o que se ten por pobre.
• Non hai mal máis verdadeiro có de non ter diñeiro.
• Non hai mellor mestra que a necesidade e a pobreza.
• Non hai ninguén tan pobre que, ao morrer, non lle sobre.
• Non hai peor mal que moitos fillos e pouco pan.
• Non hai virtude nin bondade que non corrompa a pobreza e a necesidade.
• Non peca de gula o que non ten fartura.
• Non pode pecar de gula que n nunca tivo fartura.
• O home pobre con pouco se compón.
• O home pobre todo son mañas: ás veces boas e ás veces malas.
• Ó pobre aflixido non lle deas máis ruído.
• Ó pobre con pouco se alegra.
• O pobre e o muíño andando gañan.
• O pobre gobérnase como pode.
• Ó pobre pouco ben o socorre.
• O pobre que pide pan, come carne, se lla dan.
• Ó pobre, o sol o come.
• O que non ten camisa aforra lavandeira.
• O que non ten máis que unha sortella, non sabe en que dedo a poña.
• Ó que non ten, media cazola lle abonda.
• Ó que non ten, o corpo llo paga.
• Ó que non ten, o rei faino libre.
• Onde non hai fariña todo é morriña.
• Para a necesidade non hai lei.
• Para o pobre sempre chove.
• Para o pobre sempre é noite.
• Pobre á festa convidado, tira a barriga de mal ano.
• Pobre porfiado non se vai sen un chavo.
• Pódese estar na pobreza e andar con limpeza.
• presta máis unha sardiña con gusto, que unha galiña con disgusto.
• Que chova, que neve, estoume na cama; non hai mellor riqueza cá de non ter nada.
• Quen diñeiro non ten que cobrar, moitas voltas ten que dar.
• Quen na corte se criou, sempre a esterco ha de cheirar.
• Quen nace para pobre tarde ou nunca chega a rico.
• Quen nada ten e nada desexa é o máis rico da terra.
• Quen non ten non é tido.
• Quen pobreza ten, dos seus parentes fai desdén.
• Quen pouco ten, pouco pode.
• Quen precisa diñeiro vende ás veces a bulsa e o pelexo.
• Quen ten pobreza non ergue a cabeza.
• Regalo de pobre, mercede pide.
• Tras do pobre sempre anda o demo coa fouce.
• Vale máis dicir: ¡Pobre del! que ¡Pobre de minI
• Vivir ben, comer ben e beber ben, non é para quen non ten.
• Vivir, servir e pedir fan os homes sufrir.
• Xa que hoxe non ceo, dácame acá o pandeiro.