preito
preito
lat placĭtu ‘decreto, sentenza’
-
s
m
Litixio entre dúas partes.
-
s
m
[DER/HIST ]
Procedemento contencioso entre dúas partes litigantes.
Sinónimos
Formas incorrectas
pleitoRefráns
- A chave do preito é o "escribano"; a do médico, o boticario.
- A mal dereito, bo preito.
- A quen mal queiras, en preitos o vexas.
- Bo ou mal preito, ten o escribán do teu xeito.
- Boa demanda ou ruín demanda, ten o escribán da túa banda.
- Cada preito leva almas ao inferno.
- Despois do derradeiro recurso adoita vir o discurso.
- En preito claro non é mes ter avogado.
- En preito vexas a quen mal queiras.
- Máis vale preitear por pouco que por moito.
- Máis vale ruÍn compostura que bo proveito.
- Non hai preito que non se arregre nin corno que non se endereite.
- Non quero preito co meu diñeiro.
- O bo preiteante -dixo Tomé- boca pechada, faldriqueira aberta e listo do pe.
- O bo preiteante ten que levar o diñeiro por diante.
- O bo preiteante, quedo da boca, listo da perna e aberto da falchoca.
- O peor do preito é que de un saian cento.
- O preito do pobre na proba morreo
- O que preitea quere paso largo e bulsa aberta.
- Os bos preitos son os alleos.
- Preito de pobre ao chegar á proba morreo
- Preitos non teñas, anque gañados os vexas.
- Preitos non teñas, anque os gañes.
- Quen de preito se librou, bo preito gañou.
- Quen de preito se librou, boa sorte alcanzou.
- Quen preitea ata de si mesmo sospeita.