ordenar

ordenar

lat ordināre

  1. v t

    Poñer en orde.

  2. v t

    Dar unha orde.

  3. v t [MAT ]

    Definir nun conxunto unha relación de orde.

  4. v t

    Conferir o sacramento da orde.

  5. v i

    Tomar unha decisión ou acordo.

  6. v pron

    Distribuírse dun xeito determinado.

  7. v pron

    Recibir as ordes sagradas.

Sinónimos

Antónimos

Citas

  • A mercancía ordénase segundo a data de chegada
  • Aburríanse na casa e ordenaron de ir ao río
  • O bispo ordenou a varios sacerdotes
  • O curmán de Maruxa ordenouse sacerdote
  • Ordenoulle devolver todo
  • Os pais ordenaron o bauticeiro de seu fillo
  • Teño que ordenar o cuarto antes de que chegue miña nai

Formas incorrectas

ordear
Conxugar
VERBO ordenar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordeno
ordenas
ordena
ordenamos
ordenades
ordenan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordenaba
ordenabas
ordenaba
ordenabamos
ordenabades
ordenaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordenei
ordenaches
ordenou
ordenamos
ordenastes
ordenaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordenara
ordenaras
ordenara
ordenaramos
ordenarades
ordenaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordenarei
ordenarás
ordenará
ordenaremos
ordenaredes
ordenarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordenaría
ordenarías
ordenaría
ordenariamos
ordenariades
ordenarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordene
ordenes
ordene
ordenemos
ordenedes
ordenen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordenase
ordenases
ordenase
ordenasemos
ordenasedes
ordenasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordenar
ordenares
ordenar
ordenarmos
ordenardes
ordenaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
ordena
-
-
ordenade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ordenar
ordenares
ordenar
ordenarmos
ordenardes
ordenaren
Xerundio ordenando
Participio ordenado
ordenada
ordenados
ordenadas