facenda
facenda
lat facienda, xerundio de facĕre
-
s
f
Conxunto de bens e riquezas que alguén posúe.
-
-
s
Conxunto de animais que son propiedade de alguén.
-
facenda miúda
Conxunto de cabras e ovellas que pertencen a unha mesma persoa.
-
s
-
s
f
Conxunto de bens e rendas do Estado.
Formas incorrectas
haciendaRefráns
- A facenda do crego entra pola porta e sae polo fumeiro.
- A facenda do perdido: barato e corrido.
- A facenda do perdido: non ter nada e telo todo comido.
- A facenda, seu dono a vexa.
- Facenda de sobriño quéimase no lume e afógase no río.
- Facenda en dúas aldeas, pan en dúas taleigas.
- Facenda, teu dono te vexa!
- Mal empregada está a facenda en quen non é señor dela.
- Quen ten facenda que a atenda, para que non se lle perda.
- Quen ten facenda, que a atenda e, se non, que a venda.