dimanar

Escoitar
dimanar

lat dimanāre

  1. v i

    Brotar auga dun manancial.
  2. v i

    Ter a súa orixe unha cousa noutra que se expresa.

Confrontacións

derivar, emanar, fluír, manar, prover

Citas

  • A sentencia dimana dunha interpretación parcial dos feitos

Palabras veciñas

diluvio dimanación dimanante dimanar dimatis dimensión dimensional
Conxugar
VERBO dimanar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimano
dimanas
dimana
dimanamos
dimanades
dimanan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimanaba
dimanabas
dimanaba
dimanabamos
dimanabades
dimanaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimanei
dimanaches
dimanou
dimanamos
dimanastes
dimanaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimanara
dimanaras
dimanara
dimanaramos
dimanarades
dimanaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimanarei
dimanarás
dimanará
dimanaremos
dimanaredes
dimanarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimanaría
dimanarías
dimanaría
dimanariamos
dimanariades
dimanarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimane
dimanes
dimane
dimanemos
dimanedes
dimanen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimanase
dimanases
dimanase
dimanasemos
dimanasedes
dimanasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimanar
dimanares
dimanar
dimanarmos
dimanardes
dimanaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
dimana
-
-
dimanade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles dimanar
dimanares
dimanar
dimanarmos
dimanardes
dimanaren
Xerundio dimanando
Participio dimanado
dimanada
dimanados
dimanadas