desenfastiar

desenfastiar

des- + enfastiar

v t

Quitar o fastío a alguén.

Ex: Desenfastiou o vello coas súas bromas.

Antónimos

Citas

  • Desenfastiou o vello coas súas bromas.
Conxugar
VERBO desenfastiar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastío
desenfastías
desenfastía
desenfastiamos
desenfastiades
desenfastían
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastiaba
desenfastiabas
desenfastiaba
desenfastiabamos
desenfastiabades
desenfastiaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastiei
desenfastiaches
desenfastiou
desenfastiamos
desenfastiastes
desenfastiaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastiara
desenfastiaras
desenfastiara
desenfastiaramos
desenfastiarades
desenfastiaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastiarei
desenfastiarás
desenfastiará
desenfastiaremos
desenfastiaredes
desenfastiarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastiaría
desenfastiarías
desenfastiaría
desenfastiariamos
desenfastiariades
desenfastiarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastíe
desenfastíes
desenfastíe
desenfastiemos
desenfastiedes
desenfastíen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastiase
desenfastiases
desenfastiase
desenfastiasemos
desenfastiasedes
desenfastiasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastiar
desenfastiares
desenfastiar
desenfastiarmos
desenfastiardes
desenfastiaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desenfastía
-
-
desenfastiade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfastiar
desenfastiares
desenfastiar
desenfastiarmos
desenfastiardes
desenfastiaren
Xerundio desenfastiando
Participio desenfastiado
desenfastiada
desenfastiados
desenfastiadas