desenfeitar

desenfeitar

des- + enfeitar

v t

Sacar os enfeites. Tm v pron.

Ex: Desenfeitouse antes de se meter na cama

Antónimos

Citas

  • Desenfeitouse antes de se meter na cama
Conxugar
VERBO desenfeitar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeito
desenfeitas
desenfeita
desenfeitamos
desenfeitades
desenfeitan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeitaba
desenfeitabas
desenfeitaba
desenfeitabamos
desenfeitabades
desenfeitaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeitei
desenfeitaches
desenfeitou
desenfeitamos
desenfeitastes
desenfeitaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeitara
desenfeitaras
desenfeitara
desenfeitaramos
desenfeitarades
desenfeitaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeitarei
desenfeitarás
desenfeitará
desenfeitaremos
desenfeitaredes
desenfeitarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeitaría
desenfeitarías
desenfeitaría
desenfeitariamos
desenfeitariades
desenfeitarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeite
desenfeites
desenfeite
desenfeitemos
desenfeitedes
desenfeiten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeitase
desenfeitases
desenfeitase
desenfeitasemos
desenfeitasedes
desenfeitasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeitar
desenfeitares
desenfeitar
desenfeitarmos
desenfeitardes
desenfeitaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desenfeita
-
-
desenfeitade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desenfeitar
desenfeitares
desenfeitar
desenfeitarmos
desenfeitardes
desenfeitaren
Xerundio desenfeitando
Participio desenfeitado
desenfeitada
desenfeitados
desenfeitadas