desencamiñar

Escoitar
desencamiñar
v t, v pron

descamiñar.

Palabras veciñas

desencallar desencamar desencambar desencamiñar desencanar desencantado -da desencantamento
Conxugar
VERBO desencamiñar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiño
desencamiñas
desencamiña
desencamiñamos
desencamiñades
desencamiñan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñaba
desencamiñabas
desencamiñaba
desencamiñabamos
desencamiñabades
desencamiñaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñei
desencamiñaches
desencamiñou
desencamiñamos
desencamiñastes
desencamiñaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñara
desencamiñaras
desencamiñara
desencamiñaramos
desencamiñarades
desencamiñaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñarei
desencamiñarás
desencamiñará
desencamiñaremos
desencamiñaredes
desencamiñarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñaría
desencamiñarías
desencamiñaría
desencamiñariamos
desencamiñariades
desencamiñarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñe
desencamiñes
desencamiñe
desencamiñemos
desencamiñedes
desencamiñen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñase
desencamiñases
desencamiñase
desencamiñasemos
desencamiñasedes
desencamiñasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñar
desencamiñares
desencamiñar
desencamiñarmos
desencamiñardes
desencamiñaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desencamiña
-
-
desencamiñade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desencamiñar
desencamiñares
desencamiñar
desencamiñarmos
desencamiñardes
desencamiñaren
Xerundio desencamiñando
Participio desencamiñado
desencamiñada
desencamiñados
desencamiñadas