desarraigar

desarraigar

des- + arraigar

  1. v t

    Arrincar da terra unha planta coa súa raíz.

  2. v t

    Separar a alguén do seu lugar de orixe.

  3. v t

    Eliminar un hábito, unha crenza, un sentimento ou vicio.

Sinónimos

Antónimos

Confrontacións

deportar, desterrar, exiliar, expatriar

Citas

  • Desarraigaron a árbore para levala a outro xardín
  • Non foi capaz de desarraigar o seu hábito de fumar
  • Tantos anos no estranxeiro desarraigárono
Conxugar
VERBO desarraigar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigo
desarraigas
desarraiga
desarraigamos
desarraigades
desarraigan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigaba
desarraigabas
desarraigaba
desarraigabamos
desarraigabades
desarraigaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraiguei
desarraigaches
desarraigou
desarraigamos
desarraigastes
desarraigaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigara
desarraigaras
desarraigara
desarraigaramos
desarraigarades
desarraigaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigarei
desarraigarás
desarraigará
desarraigaremos
desarraigaredes
desarraigarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigaría
desarraigarías
desarraigaría
desarraigariamos
desarraigariades
desarraigarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigue
desarraigues
desarraigue
desarraiguemos
desarraiguedes
desarraiguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigase
desarraigases
desarraigase
desarraigasemos
desarraigasedes
desarraigasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigar
desarraigares
desarraigar
desarraigarmos
desarraigardes
desarraigaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desarraiga
-
-
desarraigade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desarraigar
desarraigares
desarraigar
desarraigarmos
desarraigardes
desarraigaren
Xerundio desarraigando
Participio desarraigado
desarraigada
desarraigados
desarraigadas