desapuntar

Escoitar
desapuntar

des- + apuntar

  1. v t

    Borrar a alguén de algo no que está apuntado.
  2. v pron

    Excluírse algúen de onde estaba anotado.

Antónimos

apuntar

Confrontacións

borrar

Palabras veciñas

desaproveitamento desaproveitar desapuntalar desapuntar desaquelar desaqueloutrar desaquendar
Conxugar
VERBO desapuntar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapunto
desapuntas
desapunta
desapuntamos
desapuntades
desapuntan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntaba
desapuntabas
desapuntaba
desapuntabamos
desapuntabades
desapuntaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntei
desapuntaches
desapuntou
desapuntamos
desapuntastes
desapuntaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntara
desapuntaras
desapuntara
desapuntaramos
desapuntarades
desapuntaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntarei
desapuntarás
desapuntará
desapuntaremos
desapuntaredes
desapuntarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntaría
desapuntarías
desapuntaría
desapuntariamos
desapuntariades
desapuntarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapunte
desapuntes
desapunte
desapuntemos
desapuntedes
desapunten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntase
desapuntases
desapuntase
desapuntasemos
desapuntasedes
desapuntasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntar
desapuntares
desapuntar
desapuntarmos
desapuntardes
desapuntaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desapunta
-
-
desapuntade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntar
desapuntares
desapuntar
desapuntarmos
desapuntardes
desapuntaren
Xerundio desapuntando
Participio desapuntado
desapuntada
desapuntados
desapuntadas