desapuntalar

Escoitar
desapuntalar

puntal

v t

Sacar os puntais que sosteñen unha cousa.

Ex: Os albaneis desapuntalaron a viga despois de reforzala.

Citas

  • Os albaneis desapuntalaron a viga despois de reforzala.

Palabras veciñas

desaproveitable desaproveitamento desaproveitar desapuntalar desapuntar desaquelar desaqueloutrar
Conxugar
VERBO desapuntalar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalo
desapuntalas
desapuntala
desapuntalamos
desapuntalades
desapuntalan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalaba
desapuntalabas
desapuntalaba
desapuntalabamos
desapuntalabades
desapuntalaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalei
desapuntalaches
desapuntalou
desapuntalamos
desapuntalastes
desapuntalaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalara
desapuntalaras
desapuntalara
desapuntalaramos
desapuntalarades
desapuntalaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalarei
desapuntalarás
desapuntalará
desapuntalaremos
desapuntalaredes
desapuntalarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalaría
desapuntalarías
desapuntalaría
desapuntalariamos
desapuntalariades
desapuntalarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntale
desapuntales
desapuntale
desapuntalemos
desapuntaledes
desapuntalen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalase
desapuntalases
desapuntalase
desapuntalasemos
desapuntalasedes
desapuntalasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalar
desapuntalares
desapuntalar
desapuntalarmos
desapuntalardes
desapuntalaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desapuntala
-
-
desapuntalade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desapuntalar
desapuntalares
desapuntalar
desapuntalarmos
desapuntalardes
desapuntalaren
Xerundio desapuntalando
Participio desapuntalado
desapuntalada
desapuntalados
desapuntaladas