atribular

atribular

lat tribulāre ‘atormentar’

  1. v t

    Producir un estado de turbación no ánimo de alguén.

  2. v pron

    Alterarse unha persoa de xeito que non pode obrar con corrección.

Sinónimos

Citas

  • O xuíz atribulouno con tantas preguntas que non soubo qué responder
  • Se me miran mentres traballo, atribúlome
Conjugar
VERBO atribular
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribulo
atribulas
atribula
atribulamos
atribulades
atribulan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribulaba
atribulabas
atribulaba
atribulabamos
atribulabades
atribulaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribulei
atribulaches
atribulou
atribulamos
atribulastes
atribularon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribulara
atribularas
atribulara
atribularamos
atribularades
atribularan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribularei
atribularás
atribulará
atribularemos
atribularedes
atribularán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribularía
atribularías
atribularía
atribulariamos
atribulariades
atribularían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribule
atribules
atribule
atribulemos
atribuledes
atribulen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribulase
atribulases
atribulase
atribulasemos
atribulasedes
atribulasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribular
atribulares
atribular
atribularmos
atribulardes
atribularen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
atribula
-
-
atribulade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atribular
atribulares
atribular
atribularmos
atribulardes
atribularen
Xerundio atribulando
Participio atribulado
atribulada
atribulados
atribuladas