alentar

alentar

lat *alenitare por *alhelitāre

  1. v t

    Dar ánimo a alguén.

  2. v i

    Aspirar o aire cos pulmóns e botalo fóra.

Sinónimos

Antónimos

Citas

  • Alenta os teus xogadores porque senón non van gañar o partido
  • Despois do grave accidente, alentei a modiño e procurei tranquilizarme
Conjugar
VERBO alentar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alento
alentas
alenta
alentamos
alentades
alentan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alentaba
alentabas
alentaba
alentabamos
alentabades
alentaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alentei
alentaches
alentou
alentamos
alentastes
alentaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alentara
alentaras
alentara
alentaramos
alentarades
alentaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alentarei
alentarás
alentará
alentaremos
alentaredes
alentarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alentaría
alentarías
alentaría
alentariamos
alentariades
alentarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alente
alentes
alente
alentemos
alentedes
alenten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alentase
alentases
alentase
alentasemos
alentasedes
alentasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alentar
alentares
alentar
alentarmos
alentardes
alentaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
alenta
-
-
alentade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
alentar
alentares
alentar
alentarmos
alentardes
alentaren
Xerundio alentando
Participio alentado
alentada
alentados
alentadas