enfeitar

enfeitar

lat affectāre lat afficĕre‘afectar, dispoñer’

  1. v t

    Colocar en algo ou alguén enfeites ou adornos que embelezan.

  2. v t

    Aplicar no corpo, especialmente na cara, enfeites ou cosméticos. Tm v pron.

Sinónimos

Citas

  • Enfeitou a cara para disimular a cicatriz
  • Enfeitouse con pos para ir á televisión
  • Nas cerimonias sempre se enfeita con xoias e complementos
  • Polo Nadal sempre enfeito a miña casa
Conjugar
VERBO enfeitar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeito
enfeitas
enfeita
enfeitamos
enfeitades
enfeitan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeitaba
enfeitabas
enfeitaba
enfeitabamos
enfeitabades
enfeitaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeitei
enfeitaches
enfeitou
enfeitamos
enfeitastes
enfeitaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeitara
enfeitaras
enfeitara
enfeitaramos
enfeitarades
enfeitaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeitarei
enfeitarás
enfeitará
enfeitaremos
enfeitaredes
enfeitarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeitaría
enfeitarías
enfeitaría
enfeitariamos
enfeitariades
enfeitarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeite
enfeites
enfeite
enfeitemos
enfeitedes
enfeiten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeitase
enfeitases
enfeitase
enfeitasemos
enfeitasedes
enfeitasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeitar
enfeitares
enfeitar
enfeitarmos
enfeitardes
enfeitaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
enfeita
-
-
enfeitade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enfeitar
enfeitares
enfeitar
enfeitarmos
enfeitardes
enfeitaren
Xerundio enfeitando
Participio enfeitado
enfeitada
enfeitados
enfeitadas