diñeiro
lat denarĭu
-
-
s
Moeda metálica ou billete cun valor determinado e de curso legal.
-
s
Riqueza ou bens que posúe unha persoa, considerados no seu valor monetario.
-
s
Suma considerable de cartos.
-
diñeiro negro
Diñeiro que se obtén das ganancias feitas sen deixar constancia nos rexistros obrigatorios, para eludir a tributación ou para usalo en actividades paralelas ou ilícitas.
-
s
-
s
m
[ECON ]
Convención humana pola que se elixe un signo determinado que recibe uns valores de cambio concretos aceptados por todos e que permite realizar con maior facilidade as transaccións nos mercados.
-
s
m
[NUMIS ]
Denario romano.
-
s
m
[NUMIS ]
Unidade monetaria inferior do sistema carolinxio, que se utilizou en Europa durante a Idade Media e en parte da Idade Moderna, que tomou o seu nome do denario romano.
-
-
s
Moeda de billón de prata, cuñada en Castela e León desde o reinado de Afonso VI no s XI.
-
diñeiro afonsino
Moeda de billón cuñada por Afonso X o Sabio en 1252.
-
diñeiro burgalés
Moeda de prata cuñada por Fernando III o Santo.
-
diñeiro preto
Moeda de billón cuñada por Afonso X o Sabio en 1258.
-
s
Sinónimos
Confrontaciones
fortunaCitas
- Facer esa viaxe aínda nos costa un diñeiro, Esta cantidade é pequena, isto non é diñeiro
- O diñeiro que lle deu non lle chegou para pagar a compra do mes
- Son xente de diñeiro, Ten moito diñeiro en bens inmobles
Frases hechas
-
2 Aforrar.
-
2 Estar as cousas moi caras. Ex: A comida cada vez est
-
2 Gastar os cartos sen sacarlle proveito.
Refranes
- A campás de Amiudal din sempre que repenican: ¡Quen ten, val; que ten ten val!
- A pouco diñeiro, pouea saúde.
- Agora que teño moeda, xa podo cantar, se me peta.
- Ande o diñeiro que é ben lixeiro.
- Anden diñeiros que todos bailaremos.
- Anque che o diñeiro sobre, se non tes caridade chámate pobre.
- Ás barbas con diñeiros fanlle honras os cabaleiros.
- Baralla diñeiro, sexa teu ou sexa alleo.
- Ben cheira o diñeiro, inda que veña dun esterqueiro.
- Bo é ter diñeiro e casa con pote, tixola e pucheiro.
- Burro cargado de ouro conségueo todo.
- Cando o diñeiro fala, todos calan.
- Coa prata todo se alcanza.
- Con cartos na bulsa calquera runfa.
- De arrieiro a arrieiro non pasa diñeiro.
- De diñeiro e bondade, a metade da metade.
- De diñeiro e santidade quita sempre a metade.
- Déannos diñeiro e non nos dean consellos.
- Diñeiro busca diñeiro.
- Diñeiro é o que diñeiro vale.
- Diñeiro e vida compoñen casas e vilas.
- Diñeiro esquecido non fai mercede nin fai amigo.
- Diñeiro gaña diñeiro.
- Diñeiro haxa, que gusto non falta.
- Diñeiro que gardado está non gaña pan.
- Diñeiro que vai e vén o seu dono mantén.
- Diñeiro teña o meu amo, que lle sobrarán criados.
- Diñeiro, siso e lealdade, menos aínda da metade.
- Diñeiros e amores mal se encobren.
- Don diñeiro é gran cabaleiro.
- Dous andares ten o diñeiro, vén despaciño e vaise lixeiro.
- En falando de diñeiro e santidade, a metade pola metade.
- Haxa diñeiro no bulsón, que non faltará quen lle faga o so n.
- Máis vale din de moeda que don sen renda.
- Máis vale din que don.
- Mal anda o tempo, cando o que non pode a xusticia, pódeo o diñeiro.
- Mal se avén o don sen o din.
- Mal soa o don sen o din.
- Meu diñeiro manso ¿quen te volveu bravo?
- Non che importe non ter don, se tes din.
- Non hai diñeiro coma o primeiro.
- Non hai mellor amigo que un peso na faldriqueira.
- Non hai mellor cabaleiro que don Diñeiro.
- O amigo máis certo é o diñeiro.
- Ó comerciante que non ten diñeiro cústalle caro ir a poleiro.
- O diñeiro "fai o home enteiro.
- O diñeiro bo e o malo gástanse de contado.
- O diñeiro do avarento a ninguén lle dá contento.
- O diñeiro do mesquiño dúas veces anda o camiño.
- O diñeiro do obreiro entra pola porta e sae polo fumeiro.
- O diñeiro do pobre, aoque queira acougar, non pode.
- O diñeiro do ruín gástase dúas veces sen se lucir.
- O diñeiro do sogro afúndese en preitos todo.
- O diñeiro do usureiro dá dez voltas ao quinteiro.
- O diñeiro é calado, a ninguén di se foi roubado.
- O diñeiro é de quen o agarra, a gloria é de quen a gaña.
- O diñeiro é gran cabaleiro.
- O diñeiro é o amo do mundo enteiro.
- O diñeiro é para contalo e as chaves para gardalo.
- O diñeiro é tan mal amo como tan mal criado.
- O diñeiro en todo tempo é bo compañeiro.
- O diñeiro fai o cabaleiro.
- O diñeiro manda.
- O diñeiro nunca perde o tempero.
- O diñeiro pódeo todo.
- O diñeiro sempre vén a xeito.
- O diñeiro trae os homes ao retorteiro.
- O diñeiro vaise ao diñeiro e o folgar ao cabaleiro.
- O mellar amigo, a bulsa.
- O mellar amigo, un peso.
- O mellar don é o don do diñeiro.
- O mellar medianeiro é o diñeiro.
- O mellar menciñeiro é o diñeiro.
- Os cartas fan moitos homes listos e moitos homes parvos.
- Os cartos cóllense unha vez, cóntanse tres.
- Os cartos, todos queren arrapañalos.
- Os diñeiros do sancristán, por onde veñen, van.
- Q diñeiro é tan bo servidor como mal se ñor.
- Quen diñeiro ten, merca o que quere.
- Quen ten din ten don.
- Quen ten diñeiro sempre anda no peneiro.
- Se o corazón fose aceiro, non podía con el o diñeiro.
- Se o corazón fose de aceiro, non o vencía o diñeiro.
- Se o diñeiro é forte, máis forte é a marte.
- Tanto é o teu valer coma o teu ter.
- Un bo medianeiro foi sempre o diñeiro.
- Un peso na casa non pare outro.
- ¿Por que vai a vella á casa da moeda?: por se algo se lle pega.