crego

1. s m [RELIX ]

   Membro da Igrexa cristiá que ten como dedicación principal o servizo a Deus.

2. s m [ANIMAL/ICT ]

   rubio crego.

Sinónimos

Confrontaciones

Refranes

• A facenda do crego dálla Deus e cómenlla os herdeiros.
• A mal abade, mal sancristán.
• Abade de aldea moito canta e pouco medra.
• Abade de bamba o que non pode comer dáo pola súa alma.
• Abade de moita bamba, que di que non come e ben que se farta.
• Abade que comeu da ola, inda ás veces quere da cazola.
• ande canta un crego e omea un burro, alí nunca falta un peso duro.
• As campás de San Viótín non dan sen din.
• As campás de Toén, cando repenican ben, din cantando: ¡O que ten, ten: non precisa de ninguén. Pobriño do que non ten.
• Bens de campá dáos Deus e o demo derrámaos.
• Cando non o dan os cartos dos cregos, non o teñen os santos do ceo.
• Crego viaxeiro, nin Misere nin miseiro.
• Cregos e frades e mouros, quen viu un viunos todos.
• De crego a frade non hai máis que votos.
• Facenda de crego dáa Deus e lévaa o demo.
• Gori-gori, enterremos este pobre e, se non ten diñeiro, enterrémolo no palleiro.
• Na casa de abade comede e levade.
• Na casa do señor abade comede, bebede e levade.
• Na casa do señor cura, cando non chove, barruza.
• Ó abade moi falangueiro gústalle andar polo rueiro.
• Ó abade vello, polos e coello.
• Ó abade, roupa nova e por limpar.
• O que non come santo Tomé, córneo quen está ao seu pe.
• O que o cura ten de delgado, teno de gordo o beneficiado.
• Onde hai un crego enriba de albarda, sempre hai hora mellorada.
• Onde o crego canta alí xanta.
• Pedra de igrexa ouro gotexa.
• Renego de sermón que acaba en ¡Daca!.
• Tal o abade, tal ás veces o sancristán.
• ¡Engrole, engrole, enterremos este morto que é pobre.