continxente

continxente

lat contingente, p pres de contingĕre ‘tocar, acontecer’

Plural: continxentes
  1. adx

    Que pode acontecer ou non.

  2. s m

    Porción ou parte que achega cada un dos que interveñen nun pago colectivo ou nunha acción solidaria.

  3. s m

    Conxunto de mozos chamados a filas para un mesmo período.

  4. s m [ECON ]

    Cotas máximas de importación dunha determinada mercadoría co obxecto de limitar a súa entrada.

Confrontaciones

eventual

Citas

  • Aínda que o contixente individual era pequeno, axudaba na reconstrucción do país, O contixente era de mil pesetas por cabeza
  • As circunstancias continxentes producían a súa indecisión
  • O continxente de recrutas mermou por mor da obxección de conciencia