bordar

bordar

xerm *bruzdōn ‘bordar’

  1. v t

    Facer un bordado nun tecido.

  2. v t

    Unir ornamentos a unha narración ou peza de música.

Citas

  • Este escritor borda os seus libros cunha chea de metáforas
  • O mantel leva bordados nas beiras feitos a man
Conjugar
VERBO bordar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordo
bordas
borda
bordamos
bordades
bordan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordaba
bordabas
bordaba
bordabamos
bordabades
bordaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordei
bordaches
bordou
bordamos
bordastes
bordaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordara
bordaras
bordara
bordaramos
bordarades
bordaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordarei
bordarás
bordará
bordaremos
bordaredes
bordarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordaría
bordarías
bordaría
bordariamos
bordariades
bordarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
borde
bordes
borde
bordemos
bordedes
borden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordase
bordases
bordase
bordasemos
bordasedes
bordasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordar
bordares
bordar
bordarmos
bordardes
bordaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
borda
-
-
bordade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bordar
bordares
bordar
bordarmos
bordardes
bordaren
Xerundio bordando
Participio bordado
bordada
bordados
bordadas