azancar

azancar

zanca

  1. v i

    Dar un paso de tamaño maior que o habitual.

  2. v i

    Camiñar dando grandes pasos.

Sinónimos

Citas

  • Azancou para subir ao alto da rocha
  • O meu irmán azancou e chegou antes ca min a clase

Palabras veciñas

azamboado -da azamelar azancada azancar azar azar azarí
Conxugar
VERBO azancar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azanco
azancas
azanca
azancamos
azancades
azancan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azancaba
azancabas
azancaba
azancabamos
azancabades
azancaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azanquei
azancaches
azancou
azancamos
azancastes
azancaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azancara
azancaras
azancara
azancaramos
azancarades
azancaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azancarei
azancarás
azancará
azancaremos
azancaredes
azancarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azancaría
azancarías
azancaría
azancariamos
azancariades
azancarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azanque
azanques
azanque
azanquemos
azanquedes
azanquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azancase
azancases
azancase
azancasemos
azancasedes
azancasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azancar
azancares
azancar
azancarmos
azancardes
azancaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
azanca
-
-
azancade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
azancar
azancares
azancar
azancarmos
azancardes
azancaren
Xerundio azancando
Participio azancado
azancada
azancados
azancadas