asustar

Escoitar
asustar

lat suscitāre ‘levantar’

  1. v t

    Dar un susto.
  2. v t

    Provocar medo a alguén.
  3. v t

    Botar alguén ou algo dun sitio meténdolle medo.
  4. v pron

    Ter medo.

Sinónimos

amedrentar, espantar

Confrontacións

escorrentar

Citas

  • A oscuridade asústao
  • Asustáronse ao saber o prezo do piso que pensaban mercar
  • Asustouno saíndo de súpeto dun armario
  • Fixo ruído para asustar os paxaros
  • ¡Non me asustes con esas historias!

Palabras veciñas

asustábel asustable asustadizo -da asustar At ata ata
Conxugar
VERBO asustar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asusto
asustas
asusta
asustamos
asustades
asustan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asustaba
asustabas
asustaba
asustabamos
asustabades
asustaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asustei
asustaches
asustou
asustamos
asustastes
asustaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asustara
asustaras
asustara
asustaramos
asustarades
asustaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asustarei
asustarás
asustará
asustaremos
asustaredes
asustarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asustaría
asustarías
asustaría
asustariamos
asustariades
asustarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asuste
asustes
asuste
asustemos
asustedes
asusten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asustase
asustases
asustase
asustasemos
asustasedes
asustasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asustar
asustares
asustar
asustarmos
asustardes
asustaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
asusta
-
-
asustade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asustar
asustares
asustar
asustarmos
asustardes
asustaren
Xerundio asustando
Participio asustado
asustada
asustados
asustadas