unir

unir

lat unīre

  1. v t

    Formar con dúas cousas ou máis un todo.

  2. v t

    Establecer entre dúas ou máis cousas ou persoas unha ligadura material, moral ou legal.

  3. v t

    Pór de acordo a alguén ou a algún organismo para que traballen por uns intereses comúns.

  4. v pron

    Formaren dúas ou máis cousas un conxunto.

  5. v pron

    Establecer calquera tipo de relacións unha persoa ou organismo con outros.

  6. v pron

    Pórse de acordo varias persoas ou organismos para traballar por un interese común.

Citas

  • Está unido ao equipo por un contrato de tres anos
  • Goberno e sindicatos uniron as súas forzas ante a Unión Europea
  • O Sil únese co Miño no concello da Peroxa
  • Os empregados uníronse nas súas reivindicacións
  • Uniron as pezas do crebacabezas e enmarcárono
  • Uníronse en matrimonio despois de catro anos de noivado
Conxugar
VERBO unir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
uno
unes
une
unimos
unides
unen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
unía
unías
unía
uniamos
uniades
unían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
unín
uniches
uniu
unimos
unistes
uniron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
unira
uniras
unira
uniramos
unirades
uniran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
unirei
unirás
unirá
uniremos
uniredes
unirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
uniría
unirías
uniría
uniriamos
uniriades
unirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
una
unas
una
unamos
unades
unan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
unise
unises
unise
unisemos
unisedes
unisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
unir
unires
unir
unirmos
unirdes
uniren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
une
-
-
unide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
unir
unires
unir
unirmos
unirdes
uniren
Xerundio unindo
Participio unido
unida
unidos
unidas