trabar

trabar

trabe

  1. v t

    Impedir o desenvolvemento ou o funcionamento normal de algo ou de alguén.

  2. v t

    Unir cousas entre si.

  3. v t

    Comezar algo.

  4. v t

    Poñer unha traba a un animal.

  5. v t

    Apertar algo con forza entre os dentes. Tm abs.

Sinónimos

Citas

  • Hai que trabar todas as táboas
  • Trabaron unha fermosa relación
  • Trabou a máquina para non traballar
  • Trabou as bestas para que non escaparan
  • Traboume o can do Pepe, OBS: Nalgunhas construcións omítese o complemento e adquire valor absoluto, Ten coidado co can que traba
Conxugar
VERBO trabar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabo
trabas
traba
trabamos
trabades
traban
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trababa
trababas
trababa
trababamos
trababades
trababan
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabei
trabaches
trabou
trabamos
trabastes
trabaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabara
trabaras
trabara
trabaramos
trabarades
trabaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabarei
trabarás
trabará
trabaremos
trabaredes
trabarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabaría
trabarías
trabaría
trabariamos
trabariades
trabarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabe
trabes
trabe
trabemos
trabedes
traben
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabase
trabases
trabase
trabasemos
trabasedes
trabasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabar
trabares
trabar
trabarmos
trabardes
trabaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
traba
-
-
trabade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
trabar
trabares
trabar
trabarmos
trabardes
trabaren
Xerundio trabando
Participio trabado
trabada
trabados
trabadas