refutar

Escoitar
refutar

lat refutāre

v t

Demostrar con argumentos que as afirmacións doutras persoas son falsas ou erróneas.

Ex: Refutou a súa teoría porque era errónea.

Sinónimos

rebater

Citas

  • Refutou a súa teoría porque era errónea.

Palabras veciñas

refutábel refutable refutación refutar refuxiado -da refuxiar refuxio
Conxugar
VERBO refutar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refuto
refutas
refuta
refutamos
refutades
refutan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refutaba
refutabas
refutaba
refutabamos
refutabades
refutaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refutei
refutaches
refutou
refutamos
refutastes
refutaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refutara
refutaras
refutara
refutaramos
refutarades
refutaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refutarei
refutarás
refutará
refutaremos
refutaredes
refutarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refutaría
refutarías
refutaría
refutariamos
refutariades
refutarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refute
refutes
refute
refutemos
refutedes
refuten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refutase
refutases
refutase
refutasemos
refutasedes
refutasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refutar
refutares
refutar
refutarmos
refutardes
refutaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
refuta
-
-
refutade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles refutar
refutares
refutar
refutarmos
refutardes
refutaren
Xerundio refutando
Participio refutado
refutada
refutados
refutadas