rebentar

1. v i

   Abrirse algo de repente cedendo a unha presión interior. Tm fig.

2. v i

   olver botar auga un manancial que estañara.

3. v i

   olver saír herba nun lugar onde non a había.

4. v i

   Saír un rebento nunha planta.

5. v i

   Devecer por realizar unha determinada cousa.

6. v i

   Estar unha cousa moi chea de algo.

7. v i

   Estar unha persoa farta de tanto comer.

8. v i

   Morrer debido a un esforzo excesivo. Tm v pron.

9. v i

   Cansar moito.

10. v t

    Facer que algo se abra dunha forma brusca.

11. v t

    Provocar a morte dun animal por un esforzo excesivo.

12. v t

    Forzar unha máquina ou un motor ata causar unha avaría.

13. v t

    Cansar moito. Tm v pron.

14. v t

    Facer que algo fracase.

Citas

• A bolsa rebentaba de caramelos
• A fonte rebentou despois da tronada
• Como sigas así vas rebentar o cabalo
• Ese traballo rebentouno todo
• Non aceleres tanto que vas rebentar o motor
• O encanamento rebentou ao quedar a auga conxelada
• O prado rebentará coa chuva
• Os abrochos rebentaron na primavera
• Rebento por dicirllo todo e que saiba a verdade
• Rebentou o ferrollo para entrar, María sempre rebenta os grans da cara
• Rebentouse
• Rebentouse a traballar para rematar todo neste mes
• Tiña tanta fame e agora rebento
• Un grupo de radicais rebentou o mitin político

Frases feitas

• Rebentar coa risa. Rir moito ou

• Rebentar o mar. Escachar o mar contra as rochas.

Formas incorrectas