parchear

parchear

parche

  1. v t

    Poñer parches a unha cousa.

  2. v t

    Aplicar medidas provisionais ou solucionar de maneira non definitiva.

Citas

  • Non se pode parchear o asunto, hai que buscar outra solución
  • Parcheou a pelota para poder xogar con ela
Conxugar
VERBO parchear
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parcheo
parcheas
parchea
parcheamos
parcheades
parchean
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parcheaba
parcheabas
parcheaba
parcheabamos
parcheabades
parcheaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parcheei
parcheaches
parcheou
parcheamos
parcheastes
parchearon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parcheara
parchearas
parcheara
parchearamos
parchearades
parchearan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parchearei
parchearás
parcheará
parchearemos
parchearedes
parchearán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parchearía
parchearías
parchearía
parcheariamos
parcheariades
parchearían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parchee
parchees
parchee
parcheemos
parcheedes
parcheen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parchease
parcheases
parchease
parcheasemos
parcheasedes
parcheasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parchear
parcheares
parchear
parchearmos
parcheardes
parchearen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
parchea
-
-
parcheade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parchear
parcheares
parchear
parchearmos
parcheardes
parchearen
Xerundio parcheando
Participio parcheado
parcheada
parcheados
parcheadas