obstar
obstar
v i
Constituír un obstáculo para a realización de algo.
Conxugar
VERBO
obstar
Forma verbal:
Infinitivo
Indicativo
Presente
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obsto
obstas
obsta
obstamos
obstades
obstan
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obsto
obstas
obsta
obstamos
obstades
obstan
Pretérito imperfecto
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstaba
obstabas
obstaba
obstabamos
obstabades
obstaban
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstaba
obstabas
obstaba
obstabamos
obstabades
obstaban
Pretérito perfecto
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstei
obstaches
obstou
obstamos
obstastes
obstaron
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstei
obstaches
obstou
obstamos
obstastes
obstaron
Pretérito pluscuamperfecto
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstara
obstaras
obstara
obstaramos
obstarades
obstaran
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstara
obstaras
obstara
obstaramos
obstarades
obstaran
Futuro
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstarei
obstarás
obstará
obstaremos
obstaredes
obstarán
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstarei
obstarás
obstará
obstaremos
obstaredes
obstarán
Condicional
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstaría
obstarías
obstaría
obstariamos
obstariades
obstarían
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstaría
obstarías
obstaría
obstariamos
obstariades
obstarían
Subxuntivo
Presente
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obste
obstes
obste
obstemos
obstedes
obsten
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obste
obstes
obste
obstemos
obstedes
obsten
Imperfecto
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstase
obstases
obstase
obstasemos
obstasedes
obstasen
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstase
obstases
obstase
obstasemos
obstasedes
obstasen
Futuro
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstar
obstares
obstar
obstarmos
obstardes
obstaren
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstar
obstares
obstar
obstarmos
obstardes
obstaren
Imperativo
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
obsta
-
-
obstade
-
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
obsta
-
-
obstade
-
Formas nominais
Infinitivo conxugado
Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstar
obstares
obstar
obstarmos
obstardes
obstaren
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstar
obstares
obstar
obstarmos
obstardes
obstaren
Xerundio
obstando
Participio
obstado
obstada
obstados
obstadas
obstada
obstados
obstadas