obstar

obstar
v i

Constituír un obstáculo para a realización de algo.

Conjugar
VERBO obstar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obsto
obstas
obsta
obstamos
obstades
obstan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obstaba
obstabas
obstaba
obstabamos
obstabades
obstaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obstei
obstaches
obstou
obstamos
obstastes
obstaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obstara
obstaras
obstara
obstaramos
obstarades
obstaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obstarei
obstarás
obstará
obstaremos
obstaredes
obstarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obstaría
obstarías
obstaría
obstariamos
obstariades
obstarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obste
obstes
obste
obstemos
obstedes
obsten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obstase
obstases
obstase
obstasemos
obstasedes
obstasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obstar
obstares
obstar
obstarmos
obstardes
obstaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
obsta
-
-
obstade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
obstar
obstares
obstar
obstarmos
obstardes
obstaren
Xerundio obstando
Participio obstado
obstada
obstados
obstadas