mentira

1. s f

   Acción de manifestar algo que non responde á verdade.

2. mentira piadosa

   Mentira que se di por compaixón.

Sinónimos

Antónimos

Citas

• Utiliza a mentira dunha maneira enfermiza

Frases feitas

• De mentira. Que non

• Parecer mentira. Ser, algunha cousa, tan sorprendente ou tan anormal que parece imposible.

Refráns

• A mentir logo un aprende.
• A mentira anda barata.
• A mentira de algo é filla.
• A mentira e a troita queren ser gordas.
• A mentira non paga alcabala e mais hai que ter conta dela.
• A mentira non ten pes e non para de correr.
• A mentira non ten pes nin ten cabeza.
• A onde has de ir non has de mentir.
• A rapaz mentireiro non lle perdoes as azoutas.
• Cazadores, xastres e zapateiros son os máis mentireiros.
• Cereixas e mentiras, unhas das outras tiran.
• De todo terma o papel ata que se limpan coel.
• Di mentira e sacarás verdade.
• Máis vale dicir mentiras que parezan verdades, que non verdades que parezan mentiras.
• Mente canto quere e esbardalla canto pode.
• Mente Pedro, porque o ten de vezo.
• Mentir con gracia quere sabencia.
• Mentir non custa diñeiro pero fai a un mentireiro.
• Mentireiro con labia quere certa gracia.
• Mentireiro de gracia quere moita labia.
• Mete mentira e sacarás verdade.
• O mentir e o compadrar andan á par.
• O mentir non é habilidade.
• O mentir non ten alcabala; por iso o usan tantos noramala.
• O mentir pide memoria.
• O papel atúrao todo.
• O papel é brando e doce: todo o sofre.
• O que di o que non é, tamén oe o que non quer.
• O vello mente ben na súa terra, o mozo na allea mente que rabea.
• O vello na súa terra e o mozo na allea menten á súa maneira.
• Onde un ha de ir, non ha de mentir.
• Por mentir e andar en coiro non azoutan.
• Porque lles digo as mentiras, ben me queren as veciñas.
• Pregúntallo a Mateu, que mente máis que eu.
• Quen mente non sabe o que sente.
• Quen non sabe mentir, non sabe vivir.
• Unha mentira ben composta, moito vale e pouco costa.