máscara
ital maschera ár mas ẖ arah ‘obxecto de risa’
-
s
f
-
Figura de diferentes materiais, que imita unha cara, con buracos para os ollos e a boca, co que unha persoa cobre o rostro.
-
Peza de veludo ou satén con buratos para os ollos, utilizada para tapar a cara e non ser recoñecido.
-
-
-
s
Peza empregada para protexer a cara.
-
s
[DEP ]
Gorgueira e tea metálica bordeadas con coiro que, en esgrima, se adapta á cara por medio dunha tira elástica.
-
máscara antigás
Careta de caucho ou lona impermeable, que protexe os ollos e as vías respiratorias nun entorno de aire irrespirable.
-
máscara de apicultor
Careta de tule ou tea metálica, destinada a protexer a cara e a cabeza das picaduras das abellas ao manipular as colmeas.
-
máscara de osíxeno
Careta que cobre o nariz e a boca e que axuda a inhalar o osíxeno que procede dun depósito.
-
máscara de seguridade
Careta provista de filtros de vidro, empregada polos obreiros para protexer o rostro nalgúns traballos perigosos.
-
máscara ritual /
[RELIX/HIST ]
Máscara empregada, na maioría das relixións primitivas, nas funcións rituais. O seu uso implica o designio de anular ou amargar a individualidade humana do suxeito e de substituílo por personaxes imaxinarios, mitolóxicos, deuses, demonios ou animais.
-
s
-
s
f
[MED ]
Pano que se emprega para cubrir a boca e o nariz para evitar a trasmisión de xermes ou a inhalación de gases tóxicos.
-
s
f
Falsa aparencia de que se reviste unha persoa con tal de encubrir os seus verdadeiros sentimentos, pensamentos, obxectivos e a súa maneira de ser.
-
s
f
Careta para aplicar un medicamento ou cosmético na cara.
-
s
f
Persoa que leva a cara tapada cunha máscara.
-
s
f
Molde sacado da cara dunha persoa, especialmente dun cadáver.
-
s
f
-
Reprodución plástica do rostro dunha persoa ou dun cadáver.
-
Preparado cosmético reparador que se aplica na cara.
-
-
s
f
[ENTOM ]
Aparato bucal das larvas dos insectos, da orde dos odonatos, que se atopa pregado baixo a cabeza en repouso e se estende para capturar as presas.