ironizar

ironizar

ironía

v i

Expresarse con ironía.

Ex: Non ironices sobre a morte.

Citas

  • Non ironices sobre a morte.
Conxugar
VERBO ironizar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironizo
ironizas
ironiza
ironizamos
ironizades
ironizan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironizaba
ironizabas
ironizaba
ironizabamos
ironizabades
ironizaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironicei
ironizaches
ironizou
ironizamos
ironizastes
ironizaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironizara
ironizaras
ironizara
ironizaramos
ironizarades
ironizaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironizarei
ironizarás
ironizará
ironizaremos
ironizaredes
ironizarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironizaría
ironizarías
ironizaría
ironizariamos
ironizariades
ironizarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironice
ironices
ironice
ironicemos
ironicedes
ironicen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironizase
ironizases
ironizase
ironizasemos
ironizasedes
ironizasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironizar
ironizares
ironizar
ironizarmos
ironizardes
ironizaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
ironiza
-
-
ironizade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ironizar
ironizares
ironizar
ironizarmos
ironizardes
ironizaren
Xerundio ironizando
Participio ironizado
ironizada
ironizados
ironizadas