irar

irar

ira

  1. v t

    Causar ira.

  2. v pron

    Sentir ira.

Sinónimos

Confrontacións

enfadar

Citas

  • Irouse todo cando lle dixen que non podía vir
  • Ten o don de irar a calquera
Conxugar
VERBO irar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
iro
iras
ira
iramos
irades
iran
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
iraba
irabas
iraba
irabamos
irabades
iraban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
irei
iraches
irou
iramos
irastes
iraron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
irara
iraras
irara
iraramos
irarades
iraran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
irarei
irarás
irará
iraremos
iraredes
irarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
iraría
irarías
iraría
irariamos
irariades
irarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ire
ires
ire
iremos
iredes
iren
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
irase
irases
irase
irasemos
irasedes
irasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
irar
irares
irar
irarmos
irardes
iraren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
ira
-
-
irade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
irar
irares
irar
irarmos
irardes
iraren
Xerundio irando
Participio irado
irada
irados
iradas