illador -ra
1 illar
-
adx
Que illa.
-
-
s
Peza de material dieléctrico que serve de soporte aos condutores.
-
illador de ángulo
Illador que consiste nun tubo de porcelana angular que serve para cambiar a dirección dun condutor en ángulo recto.
-
illador de antena
Illador en forma de oito estilizado que se utiliza para soster antenas e catenarias.
-
illador de dobre retención
Illador que está formado por dous illadores de lado que soportan dúas ramas contiguas dunha mesma liña eléctrica e que permiten darlle continuidade ou interrompela nese punto.
-
illador de polea
Illador con forma de polea, de pequenas dimensións, que se utiliza nas instalacións domésticas.
-
illador de retención
Illador que serve para suxeitar as cabezas das liñas que aguantan a tensión horizontal ademais do peso vertical.
-
illador de suspensión/de cadea
Illador xeral que está formado por diversos elementos iguais, adecuado para tensións de servizo superiores a 66 kV.
-
illador ríxido/de soporte
Illador que está formado por dous ou máis elementos cimentados entre eles, que se utiliza a 66 kV.
-
s