guindar

guindar

fr guinder escandinavo antigo vinda ‘envolver’

  1. v t

    Lanzar algo ou a alguén ao chan ou a certa distancia.

  2. v t

    Levantar e manter no aire algo ou a alguén suxeitándoo pola súa parte superior.

  3. v pron

    Matarse alguén colgándose de algo polo pescozo.

  4. v pron

    Lanzarse alguén lonxe ou botarse ao chan.

Sinónimos

Confrontacións

ceibar, chimpar

Citas

  • Deulle unha patada e guindouno contra a parede
  • Guindouno dos pelos
  • Guindouse nesa rama e agora non quere baixar
  • Non quería vivir máis e guindouse cunha soga dunha árbore
  • Subiu polas rochas e guindouse ao mar

Palabras veciñas

guinda guindal guindal guindar guindastre guindeira guindola
Conxugar
VERBO guindar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindo
guindas
guinda
guindamos
guindades
guindan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindaba
guindabas
guindaba
guindabamos
guindabades
guindaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindei
guindaches
guindou
guindamos
guindastes
guindaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindara
guindaras
guindara
guindaramos
guindarades
guindaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindarei
guindarás
guindará
guindaremos
guindaredes
guindarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindaría
guindarías
guindaría
guindariamos
guindariades
guindarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guinde
guindes
guinde
guindemos
guindedes
guinden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindase
guindases
guindase
guindasemos
guindasedes
guindasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindar
guindares
guindar
guindarmos
guindardes
guindaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
guinda
-
-
guindade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
guindar
guindares
guindar
guindarmos
guindardes
guindaren
Xerundio guindando
Participio guindado
guindada
guindados
guindadas