expedir

Escoitar
expedir

lat expedīre

  1. v t

    Enviar algo a algún sitio, principalmente unha comunicación ou unha mercadoría.
  2. v t

    Estender ou poñer por escrito un documento.
  3. v t

    1. Dar curso ás causas ou asuntos.

    2. Publicar un decreto.

Citas

  • A secretaría expediulle un certificado de estudios
  • Expediu unha carta ao estranxeiro

Palabras veciñas

expedicionario -ria expedidor -ra expediente expedir expeditivo -va expedito -ta expelente
Conxugar
VERBO expedir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expido
expides
expide
expedimos
expedides
expiden
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expedía
expedías
expedía
expediamos
expediades
expedían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expedín
expediches
expediu
expedimos
expedistes
expediron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expedira
expediras
expedira
expediramos
expedirades
expediran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expedirei
expedirás
expedirá
expediremos
expediredes
expedirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expediría
expedirías
expediría
expediriamos
expediriades
expedirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expida
expidas
expida
expidamos
expidades
expidan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expedise
expedises
expedise
expedisemos
expedisedes
expedisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expedir
expedires
expedir
expedirmos
expedirdes
expediren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
expide
-
-
expedide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles expedir
expedires
expedir
expedirmos
expedirdes
expediren
Xerundio expedindo
Participio expedido
expedida
expedidos
expedidas