exasperar

exasperar

lat exasperāre

  1. v t

    Facer que alguén se enfade ou perda o control dos nervios. Tm abs.

  2. v pron

    Enfadarse ou perder o control dos nervios. OBS: A grafía <x> representa o son [ks].

Sinónimos

Citas

  • A menciña, no canto de aliviar, exasperoulle as dores
  • A súa lentitude ao facer as cousas exaspérame
  • Exaspérao a falta de puntualidade dos amigos, OBS: Nalgunhas construccións omítese o complemento, e adquire valor absoluto, Exaspera con nada que lle diga
Conxugar
VERBO exasperar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exaspero
exasperas
exaspera
exasperamos
exasperades
exasperan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exasperaba
exasperabas
exasperaba
exasperabamos
exasperabades
exasperaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exasperei
exasperaches
exasperou
exasperamos
exasperastes
exasperaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exasperara
exasperaras
exasperara
exasperaramos
exasperarades
exasperaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exasperarei
exasperarás
exasperará
exasperaremos
exasperaredes
exasperarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exasperaría
exasperarías
exasperaría
exasperariamos
exasperariades
exasperarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exaspere
exasperes
exaspere
exasperemos
exasperedes
exasperen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exasperase
exasperases
exasperase
exasperasemos
exasperasedes
exasperasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exasperar
exasperares
exasperar
exasperarmos
exasperardes
exasperaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
exaspera
-
-
exasperade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
exasperar
exasperares
exasperar
exasperarmos
exasperardes
exasperaren
Xerundio exasperando
Participio exasperado
exasperada
exasperados
exasperadas