emparrar

Escoitar
emparrar

parra

v t

Facer ou formar cunha planta un emparrado.

Palabras veciñas

emparellar emparentar emparrado -da emparrar emparvecer emparzar empastar
Conxugar
VERBO emparrar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparro
emparras
emparra
emparramos
emparrades
emparran
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparraba
emparrabas
emparraba
emparrabamos
emparrabades
emparraban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparrei
emparraches
emparrou
emparramos
emparrastes
emparraron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparrara
emparraras
emparrara
emparraramos
emparrarades
emparraran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparrarei
emparrarás
emparrará
emparraremos
emparraredes
emparrarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparraría
emparrarías
emparraría
emparrariamos
emparrariades
emparrarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparre
emparres
emparre
emparremos
emparredes
emparren
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparrase
emparrases
emparrase
emparrasemos
emparrasedes
emparrasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparrar
emparrares
emparrar
emparrarmos
emparrardes
emparraren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
emparra
-
-
emparrade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparrar
emparrares
emparrar
emparrarmos
emparrardes
emparraren
Xerundio emparrando
Participio emparrado
emparrada
emparrados
emparradas