emparentar

Escoitar
emparentar

parente

v i

Adquirir alguén parentesco por medio do matrimonio.

Ex: Emparentou coa casa real.

Sinónimos

parra

Citas

  • Emparentou coa casa real.

Frases feitas

  • Estar ben emparentado. Ter parentes con influencias.

  • Estar emparentado. Ter parentesco, semellanza ou outro tipo de relaci

Palabras veciñas

emparedar emparellamento emparellar emparentar emparrado -da emparrar emparvecer
Conxugar
VERBO emparentar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparento
emparentas
emparenta
emparentamos
emparentades
emparentan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparentaba
emparentabas
emparentaba
emparentabamos
emparentabades
emparentaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparentei
emparentaches
emparentou
emparentamos
emparentastes
emparentaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparentara
emparentaras
emparentara
emparentaramos
emparentarades
emparentaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparentarei
emparentarás
emparentará
emparentaremos
emparentaredes
emparentarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparentaría
emparentarías
emparentaría
emparentariamos
emparentariades
emparentarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparente
emparentes
emparente
emparentemos
emparentedes
emparenten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparentase
emparentases
emparentase
emparentasemos
emparentasedes
emparentasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparentar
emparentares
emparentar
emparentarmos
emparentardes
emparentaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
emparenta
-
-
emparentade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles emparentar
emparentares
emparentar
emparentarmos
emparentardes
emparentaren
Xerundio emparentando
Participio emparentado
emparentada
emparentados
emparentadas