emboutar

emboutar

bouta

  1. v t

    Cubrir algo ou alguén cunha substancia que mancha. Tm v pron.

  2. v t

    Cubrir ou tapar con bouta a eira, os cortizos, as fendas da boca do forno ou os buratos das colmeas.

  3. v t

    Saturar a pedra do muíño o gran que se moe, impedindo o seu movemento.

  4. v pron

    Interromperse o movemento do muíño pola acumulación de fariña na moa.

Sinónimos

Confrontacións

barrar, embarrar, encaiar, encodillar, enlarafuzar, entortar

Citas

  • Embotouse da graxa do motor do coche
  • Emboutouse o muíño porque o millo caía moi á présa
  • O rapaz embotou o seu irmán con betume
  • O trigo estaba verde e embotou o muíño
Conxugar
VERBO emboutar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embouto
emboutas
embouta
emboutamos
emboutades
emboutan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboutaba
emboutabas
emboutaba
emboutabamos
emboutabades
emboutaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboutei
emboutaches
emboutou
emboutamos
emboutastes
emboutaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboutara
emboutaras
emboutara
emboutaramos
emboutarades
emboutaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboutarei
emboutarás
emboutará
emboutaremos
emboutaredes
emboutarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboutaría
emboutarías
emboutaría
emboutariamos
emboutariades
emboutarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboute
emboutes
emboute
emboutemos
emboutedes
embouten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboutase
emboutases
emboutase
emboutasemos
emboutasedes
emboutasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboutar
emboutares
emboutar
emboutarmos
emboutardes
emboutaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
embouta
-
-
emboutade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
emboutar
emboutares
emboutar
emboutarmos
emboutardes
emboutaren
Xerundio emboutando
Participio emboutado
emboutada
emboutados
emboutadas