economía

economía

lat oeconomĭa gr ο ἰ κονομία

Plural: economías
  1. s f

    Administración ordenada dos bens dunha comunidade, Estado, establecemento ou familia.

  2. s f

    Estado de riqueza dun país, dunha empresa ou dunha persoa.

    1. s

      Ciencia que ten por obxecto a análise da realidade económica, os mecanismos segundo os que se asignan os recursos e se determinan os prezos.

    2. economía política

      Ciencia que estuda as leis económicas e sociais que dirixen a produción e a distribución dos medios e recursos materiais que cobren as necesidades humanas.

    1. s

      Configuración do funcionamento dun sistema económico.

    2. economía aberta

      Sistema económico que participa no comercio internacional de bens e servizos (importación e exportación).

    3. economía concertada

      Sistema económico intermedio entre a economía liberal, con ausencia total de intervención estatal, e a economía dirixida ou planificada.

    4. economía de guerra

      Reestruturación do sistema produtivo dun Estado en situación de excepción, en que todas as forzas produtivas se poñen en función das necesidades bélicas prioritarias.

    5. economía de mercado

      Sistema de produción en que predominan as relacións mercantís. É característico dos estados capitalistas.

    6. economía mixta

      Sistema que permite harmonizar a colaboración entre as colectividades públicas e a iniciativa privada.

    7. economía pechada

      Sistema económico en que non se produce ningunha clase de intercambio co exterior, que pode dar lugar a unha situación de autarquía.

    8. economía social de mercado

      Sistema económico, dentro do ámbito do capitalismo, que admite unha actividade reguladora do goberno nas actividades económicas, co obxectivo de paliar as desigualdades sociais.

    9. economía somerxida

      Conxunto de actividades de produción e de servizo realizadas fóra do sistema de regulación administrativa para evitar o cumprimento das obrigas fiscais ou laborais e aforrar os custos indirectos.

  3. s f [ECON ]

    Ganancias que obtén unha empresa mediante a redución dos custos medios de produción como consecuencia dunha mellor organización do seu funcionamento ou tecnoloxía ou da súa relación con outras unidades de produción.

  4. s f
    1. Moderación nos gastos.

    2. Uso adecuado de algo que supón o máximo rendemento co mínimo gasto necesario.

    3. Redución dos gastos.

  5. s f pl

    Cantidade de cartos que se ten aforrada.

  6. s f

    Sistema de organización ou coordinación entre os compoñentes dunha estrutura.

  7. s f [MED ]

    Conxunto harmónico de aparatos orgánicos coas leis e as funcións que os regulan.

  8. s f [BIOL ]

    Adecuación e ordenación no ser vivo dos órganos e das funcións vitais en relación cos procesos catabólicos e anabólicos.

  9. economía ambiental

    Ciencia económica que, nas súas teorías, análise e cálculo de custos, inclúe a variable ambiental e formula medidas económicas para o manexo do medio natural e e a súa xestión.

  10. economía da educación [EDUC ]

    Parte da economía aplicada que ten por obxectivo a análise da influencia da educación nos fenómenos económicos e tamén dos aspectos económicos da educación (custos, financiamento).

  11. economía lingüística [LING ]

    Principio formulado por André Martinet que consiste no equilibrio estatístico existente nunha lingua destinado a obter o máximo poder comunicativo cun esforzo lingüístico mínimo.

Confrontacións

aforro

Citas

  • A economía dese país é moi estable
  • Economía de esforzos
  • Hai que facer moitas economías nos últimos días do mes
  • Investiu todas as súas economías nunha vivenda
  • O tesoureiro ocúpase da economía da asociación de veciños, Sempre discuten pola economía doméstica
  • Viven con moita economía

Refráns

  • A que ten o liño e dá a fiar, é coma a que pare e dá a criar.
  • Achegador de cinsa e esparexedor de fariña.
  • Cousa que non se venda, ninguén a sementa.
  • Debe facerse a obra co diñeiro que sobra.
  • Diñeiro chama diñeiro, pero é o máis ao menos.
  • Non hai moito que abonde nin pouco que non chegue.
  • Non hai moito que non se acabe nin pouco que non se alcance.
  • Non hai moito que non se gaste nin pouco que non baste.
  • O diñeiro busca o diñeiro.
  • Ó que non lle sobra o pan, sóbralle o can.
  • O que non ten para pan, que non críe can.
  • Onde non se perde nada, sempre algo se gaña.
  • Pouca ganancia, a pouco diñeiro.
  • Rica é a casa na que un soilo gasta.