desenvaiñar

Escoitar
desenvaiñar

des- + envaiñar

v t

Sacar unha arma branca da vaíña que a gardaba. Tm abs.

Ex: Desenvaiñou antes de que o inimigo reaccionase Ex: Desenvaiñou a basta por quedar mal cosida

Antónimos

envaiñar

Confrontacións

desenfundar

Citas

  • Desenvaiñou a basta por quedar mal cosida
  • Desenvaiñou antes de que o inimigo reaccionase

Palabras veciñas

desentumecer desentupir desenturbar desenvaiñar desenvasar desenvelenar desenvergar
Conxugar
VERBO desenvaiñar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaíño
desenvaíñas
desenvaíña
desenvaiñamos
desenvaiñades
desenvaíñan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaiñaba
desenvaiñabas
desenvaiñaba
desenvaiñabamos
desenvaiñabades
desenvaiñaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaiñei
desenvaiñaches
desenvaiñou
desenvaiñamos
desenvaiñastes
desenvaiñaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaiñara
desenvaiñaras
desenvaiñara
desenvaiñaramos
desenvaiñarades
desenvaiñaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaiñarei
desenvaiñarás
desenvaiñará
desenvaiñaremos
desenvaiñaredes
desenvaiñarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaiñaría
desenvaiñarías
desenvaiñaría
desenvaiñariamos
desenvaiñariades
desenvaiñarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaíñe
desenvaíñes
desenvaíñe
desenvaiñemos
desenvaiñedes
desenvaíñen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaiñase
desenvaiñases
desenvaiñase
desenvaiñasemos
desenvaiñasedes
desenvaiñasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaiñar
desenvaiñares
desenvaiñar
desenvaiñarmos
desenvaiñardes
desenvaiñaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desenvaíña
-
-
desenvaiñade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenvaiñar
desenvaiñares
desenvaiñar
desenvaiñarmos
desenvaiñardes
desenvaiñaren
Xerundio desenvaiñando
Participio desenvaiñado
desenvaiñada
desenvaiñados
desenvaiñadas