desenmudecer

Escoitar
desenmudecer

des- + enmudecer

  1. v i

    Recuperar a fala quen tiña un impedimento natural para falar.
  2. v i fig

    Deixar de estar calado alguén.

Antónimos

enmudecer

Citas

  • Despois dunha hora en silencio a testemuña desenmudeceu
  • Era muda e desenmudeceu

Palabras veciñas

desenmarañar desenmascarar desenmeigar desenmudecer desenmurchar desennobrecer deseño
Conxugar
VERBO desenmudecer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudezo
desenmudeces
desenmudece
desenmudecemos
desenmudecedes
desenmudecen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudecía
desenmudecías
desenmudecía
desenmudeciamos
desenmudeciades
desenmudecían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudecín
desenmudeciches
desenmudeceu
desenmudecemos
desenmudecestes
desenmudeceron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudecera
desenmudeceras
desenmudecera
desenmudeceramos
desenmudecerades
desenmudeceran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudecerei
desenmudecerás
desenmudecerá
desenmudeceremos
desenmudeceredes
desenmudecerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudecería
desenmudecerías
desenmudecería
desenmudeceriamos
desenmudeceriades
desenmudecerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudeza
desenmudezas
desenmudeza
desenmudezamos
desenmudezades
desenmudezan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudecese
desenmudeceses
desenmudecese
desenmudecesemos
desenmudecesedes
desenmudecesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudecer
desenmudeceres
desenmudecer
desenmudecermos
desenmudecerdes
desenmudeceren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desenmudece
-
-
desenmudecede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenmudecer
desenmudeceres
desenmudecer
desenmudecermos
desenmudecerdes
desenmudeceren
Xerundio desenmudecendo
Participio desenmudecido
desenmudecida
desenmudecidos
desenmudecidas