desenfadar

Escoitar
desenfadar

des- + enfadar

  1. v t

    Quitar a alguén o enfado.
  2. v pron

    Deixar de estar enfadado.

Antónimos

enfadar

Confrontacións

desalporizar

Citas

  • Desenfadouse uns minutos despois da discusión
  • O rapaz desenfadou o pai cunhas boas cualificacións

Palabras veciñas

desendurecer deseneixar desenfadado -da desenfadar desenfado desenfaixar desenfardar
Conxugar
VERBO desenfadar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfado
desenfadas
desenfada
desenfadamos
desenfadades
desenfadan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfadaba
desenfadabas
desenfadaba
desenfadabamos
desenfadabades
desenfadaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfadei
desenfadaches
desenfadou
desenfadamos
desenfadastes
desenfadaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfadara
desenfadaras
desenfadara
desenfadaramos
desenfadarades
desenfadaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfadarei
desenfadarás
desenfadará
desenfadaremos
desenfadaredes
desenfadarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfadaría
desenfadarías
desenfadaría
desenfadariamos
desenfadariades
desenfadarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfade
desenfades
desenfade
desenfademos
desenfadedes
desenfaden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfadase
desenfadases
desenfadase
desenfadasemos
desenfadasedes
desenfadasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfadar
desenfadares
desenfadar
desenfadarmos
desenfadardes
desenfadaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desenfada
-
-
desenfadade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenfadar
desenfadares
desenfadar
desenfadarmos
desenfadardes
desenfadaren
Xerundio desenfadando
Participio desenfadado
desenfadada
desenfadados
desenfadadas