desbaratar

desbaratar
  1. v t

    Estragar unha cousa deixándoa inservible.

  2. v t

    Malgastar os cartos ou as propiedades.

  3. v t

    Deixar quedar algo desordenado.

  4. v t

    Frustrar algo planificado.

  5. v t

    encer o inimigo.

Sinónimos

Confrontacións

desordenar

Citas

  • A rapariga desbaratou os xoguetes da prima
  • As tropas galegas desbarataron as francesas na Guerra de Independencia
  • Desbaratou o licor ao botarlle demasiado azucre
  • Desbaratou unha auténtica fortuna nas máquinas de xogo
  • O imprevisto xurdido desbaratou todos os plans
Conxugar
VERBO desbaratar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbarato
desbaratas
desbarata
desbaratamos
desbaratades
desbaratan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbarataba
desbaratabas
desbarataba
desbaratabamos
desbaratabades
desbarataban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbaratei
desbarataches
desbaratou
desbaratamos
desbaratastes
desbarataron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbaratara
desbarataras
desbaratara
desbarataramos
desbaratarades
desbarataran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbaratarei
desbaratarás
desbaratará
desbarataremos
desbarataredes
desbaratarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbarataría
desbaratarías
desbarataría
desbaratariamos
desbaratariades
desbaratarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbarate
desbarates
desbarate
desbaratemos
desbaratedes
desbaraten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbaratase
desbaratases
desbaratase
desbaratasemos
desbaratasedes
desbaratasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbaratar
desbaratares
desbaratar
desbaratarmos
desbaratardes
desbarataren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desbarata
-
-
desbaratade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desbaratar
desbaratares
desbaratar
desbaratarmos
desbaratardes
desbarataren
Xerundio desbaratando
Participio desbaratado
desbaratada
desbaratados
desbaratadas