abetumar

abetumar

betume

  1. v t

    Cubrir con betume.

  2. v t

    calafatear.

Citas

  • Teño que abetumar os zapatos porque xa non teñen ningún brillo
Conxugar
VERBO abetumar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumo
abetumas
abetuma
abetumamos
abetumades
abetuman
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumaba
abetumabas
abetumaba
abetumabamos
abetumabades
abetumaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumei
abetumaches
abetumou
abetumamos
abetumastes
abetumaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumara
abetumaras
abetumara
abetumaramos
abetumarades
abetumaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumarei
abetumarás
abetumará
abetumaremos
abetumaredes
abetumarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumaría
abetumarías
abetumaría
abetumariamos
abetumariades
abetumarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetume
abetumes
abetume
abetumemos
abetumedes
abetumen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumase
abetumases
abetumase
abetumasemos
abetumasedes
abetumasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumar
abetumares
abetumar
abetumarmos
abetumardes
abetumaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
abetuma
-
-
abetumade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abetumar
abetumares
abetumar
abetumarmos
abetumardes
abetumaren
Xerundio abetumando
Participio abetumado
abetumada
abetumados
abetumadas